ഇന്നത്തെ മഴയെന്നെ ഈയാംപാറ്റകള്‍ വിളിച്ചറിയിച്ചിരുന്നില്ല.
അതുകൊണ്ടു തന്നെയൊ എന്തൊ,, മണ്ണിന്‍റെ ഗന്ധം ഞാനിന്ന് കൂടുതല്‍ ആസ്വദിച്ചു...
എന്തിനാണവിടെയും ഒരു അനാവശ്യ സംശയത്തിന്‍റെ നിഴല്‍,, അതുകൊണ്ടു തന്നെ...
പുതു മഴയ്ക്കെന്നും ഒരേ ഗന്ധം തന്നെയല്ലെ.. അതെ...
പക്ഷെ ഇന്നത്തെ മഴയ്ക്ക് ’അപ്രതീക്ഷിത’ത്തില്‍ ചാലിച്ച കടുപ്പമേറിയ ഉണര്‍വേകുന്ന ഗന്ധം ആയിരുന്നു... !!!
ചില ദിവസങ്ങള്‍ അങ്ങനെയാണ്... പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കിട്ടുന്ന സന്തോഷം,, അത് മാനസികാവസ്ഥയില്‍ വരുത്തി വയ്ക്കുന്ന മാറ്റം....
നിര്‍വികാരതയായിരുന്നു അത് വരെ... മനസ്സ് മുരടിച്ചവന്‍റെ ഒരു തരം മരവിപ്പ്... എന്നും വരിക്കുവാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്ന മരണത്തോട് പോലും എന്തെന്നില്ലാത്ത വിരക്തി...
വഴിയിലുട നീളം ഞാനെന്‍റെ കാല് വെയ്പ്പുളെ മാത്രം നിസ്സംഗതയോടെ നോക്കി നടന്നു...
തലയുയര്‍ത്തി മുന്നോട്ട് നോക്കുവാന്‍ പേടിയായിരുന്നു... ദുരൂഹതയാല്‍ ഗ്രഹണപ്പെട്ട ഇടവഴികള്‍ ഒന്നൊന്നായി വന്ന് ചേര്‍ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു...
വഴിയിലിരുവശവും നിന്നെന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച സഹതാപത്തിന്‍റെ സന്തതികളുടെ നിഴലില്‍ പുച്ഛത്തിന്‍റെ ചെകിടിപ്പിക്കുന്ന മധുരം മാത്രമാണ് ഞാന്‍ കണ്ടെത്തിയത്....
ആ നിഴലുകള്‍ എന്‍റെ കാലുകളെ വല്ലാതെ കറുപ്പിച്ചിരുന്നു...
പിന്നീടാ കറുപ്പ് എന്‍റെ മേലാകെ പടര്‍ന്നു...
പടര്‍ന്ന് പടര്‍ന്ന് പടര്‍ന്ന് പടര്‍ന്ന് പന്തലിച്ചു....
ആ പന്തലില്‍ വെച്ച് നാളെ കുറുക്കന്‍റേം കോഴീടേം കല്ല്യാണം... :p
എല്ലാരും വരണം.... ഇനി ക്ഷണിച്ചില്ലാ എന്ന് പറയരുത്.…
അവിടെ കുറച്ച് ’കിളികളെ’ ആവശ്യമുണ്ട്.... :p
Saturday, August 21, 2010
Sunday, August 8, 2010
എണ്‍പത്തിയാറും അന്പത്തിയാറും...
"ശ്ശൊ... ഈ ഫോണെടുക്കാന്‍ അച്ഛനെന്താ ഇത്ര താമസം !!!" എന്ന് ആത്മ’ഗതിച്ചതും’ അച്ഛന്‍ ഫോണെടുത്തതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു...
“വല്ല്യമ്മയ്ക്കെങ്ങനൊണ്ട്... ???” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു...
(അമ്മൂമ്മെ ഞങ്ങള്‍ വല്ല്യമ്മ എന്നാണ് വിളിച്ച് പഠിച്ചത്...)
പ്രതീക്ഷിച്ച മറുപടിയെക്കാള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ സുഖകരമായ ഒന്നാണ് അച്ഛന്‍റെ കയ്യില്‍ നിന്ന് കിട്ടിയത്...
“നഴ്സുമാര്‍ക്ക് ഒരേ പരാതി... അമ്മൂമ്മ ഭയന്കര കുസൃതി ആണെന്ന്..!!!”
എനിക്ക് ചിരിയാണ് വന്നത്... !!!
ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ കണ്ടു... വല്ല്യമ്മ ഗ്ളൂക്കോസ് ബോട്ടില്‍ എടുത്ത് ഹെഡ് നഴ്സിന്‍റെ തലയ്ക്കടിക്കുന്നു...
ഇ സി ജി വലിച്ച്പറിച്ചോടി, അപ്പുറത്തെ ബെഡ്ഡിലെ അപ്പൂപ്പേടെ ഓക്സിജന്‍ മാസ്ക് ഊരി കളയുന്നു....
എന്നിട്ട് കിലുക്കത്തിലെ രേവതിയെപ്പോലെ "ഇത്രയുമൊക്കെയെ ഞാന്‍ ചെയ്തുള്ളു, ഇതിനാ അവരെന്നെ..........." എന്ന മട്ടില്‍ പരാതിപ്പെട്ട് നില്ക്കുന്നു....
ചിരി നില്ക്കുന്നില്ല എന്ന് കണ്ട് അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു...
“എടാ എടാ, നീ അധികം ചിന്തിച്ച് പോകണ്ടാ... വീട്ടില്‍ പോകണം എന്ന് പറഞ്ഞ് വാശി... പിന്നെ കയ്യില്‍ എന്ത് ഒട്ടിച്ചാലും അത് പറിച്ച് കളയുന്നു... അത്രയും ഒക്കെയെ ഉള്ളു... അതെങ്ങനാ, നിന്‍റെ അല്ലെ വല്ല്യമ്മാ... !!!”
ആഹ്... ഞാന്‍ ഏതറ്റം വരെ ചിന്തിച്ച് പോകുമെന്ന് അച്ഛന്‍ മനസിലാക്കിയിരിക്കുന്നു...
“പിന്നെ,, അച്ഛന്‍ കേറി കണ്ടപ്പോള്‍ വല്ല്യമ്മ എന്ത് പറഞ്ഞു...” ???
“വീട്ടില്‍ പോകണം എന്നു പറഞ്ഞു... കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു കെട്ട് പരാതി...”
“ഭക്ഷണം ശെരിയാവുന്നില്ലാ...
അവര്‍ തരുന്ന ചോറ് വെന്തിട്ടില്ലാ,, അതെങ്ങനെ ഞാന്‍ കഴിക്കും...??? ഇത്തിരി കൂടി വേവിച്ച് കുറച്ച് ചൂട് കഞ്ഞി വെള്ളവും കൂടി ചേര്‍ത്ത് കൊണ്ട് തരാമെന്കില്‍ ഞാന്‍ മോന്തി കുടിച്ചോളാമെന്ന് ആ പെണ്ണുങ്ങളോട് (നഴ്സുമാര്‍) ഞാന്‍ പറഞ്ഞതാ... !!!
ചായക്കാണേല്‍ തീര്‍ത്തും മധുരമില്ലാ... അതവര്‍ക്കിത്തിരി പഞ്ചസാരയിട്ട് തന്നൂടെ..??
എന്‍റെ മുണ്ടും നേരിയതും ഒക്കെ അവര്‍ കൊണ്ട് പോയി.. ഇപ്പോള്‍ വേറെ എന്തോ ആണ് പുതപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്... എന്‍റെ തുണി തിരിച്ച് തരാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട് ഒട്ട് തരുന്നുമില്ലാ..!!!”
പരാതി പറഞ്ഞ് മടുത്തിട്ടൊ എന്തോ, അടുത്ത് സിറിഞ്ചുമായി കുത്താന്‍ നിന്ന ന്ഴ്സിനോട് വല്ല്യമ്മയുടെ നിഷ്കളന്കമായ അഭ്യര്‍ഥന...
“എനിക്ക് കുറച്ച് ചായ വെച്ച് തരാമൊ കൊച്ചെ....”
ആറും അറുപതുമൊരുപോലെന്കില്‍ എണ്‍പത്താറിനെ എന്തിനോടുപമിക്കാം...?? ചിന്തിക്കാണ്ടിരുന്നില്ല... !!!
അച്ഛന്‍ തുടര്‍ന്നു...
“ഇതിനിടയ്ക്ക് "കണ്ണനോട് ഒന്നും പറയണ്ട,, ദൂരം എത്രയാന്നു വെച്ചാ" എന്ന് പറയാനും മറന്നില്ലാ... പിന്നെയും വീട്ടില്‍ പോകണമെന്ന് പറഞ്ഞ് വാശിയാണ്... എന്താ ചെയ്കാ..”
“എന്നിട്ടച്ഛന്‍ എന്ത് പറഞ്ഞു...”
“നാളെ രാവിലെ ഡോക്ടര്‍ വരട്ടെ.... ചെറിയ തലകറക്കം ഒക്കെയില്ലെ,, നമുക്കത് മാറാന്‍ ഒരു ബട്ടന്‍സ് ഒക്കെ പിടിപ്പിച്ചുടനെ പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിച്ചിരിക്കുവാണിപ്പോള്‍”
“ ബട്ടന്‍സൊ...? അപ്പോള്‍... ???”
“ആ.. പേസ് മേക്കര്‍ വെയ്ക്കേണ്ടി വന്നേക്കും... അറിയില്ലാ... നാളെ കാലത്തെ ഡോക്ടര്‍ വരട്ടെ...”
ഇപ്പോള്‍ ദാ വന്നിരിക്കുന്നു ഞാന്‍ ആദ്യം ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിനുത്തരം...
അച്ഛന്‍ അങ്ങനാണ്... എന്ത് പറയേണ്ടി വന്നാലും വിഷമിപ്പിക്കാണ്ട് പറയാന്‍ അറിയാം......
Subscribe to:
Posts (Atom)